Ήταν απίστευτο το πόσο γρήγορα περνούσε ο καιρός, σκέφτηκε ο Λάζαρος.
Είμαι μια από τις πιο άτυχες γυναίκες που ξέρω. «Σοβαρά τώρα;» Συνέχεια ανάγνωσης «Να με φωνάζετε «Ατυχία»»
“Ήμουν πέτρα ανατιναγμένη, ήμουν σιωπή εντοιχισμένη. Συνέχεια ανάγνωσης «“Ήμουν, είμαι, θα είμαι”»
Οι μέρες της κυλούσαν μ’ έναν περίεργο αυτοματισμό. Συνέχεια ανάγνωσης «Ψυχροί Επαγγελματίες»
Πολλά θα μπορούσα να πω για τα χέρια σου
Από αυτά ξεκινά η κάθε ενέργειά σου Συνέχεια ανάγνωσης «Το χέρι που σβήνει το κερί»
