Έπεσε η κοπέλα

Μια στατικότητα

Χείλη σκισμένα

Πόρτες του λόγου,

≡ ≤ = ≥ ≠ ≈

Είμαστε ίσοι;

Γευσιγνωσία

Ο θάνατος, λένε, δεν έχει γεύση

Απλά c’est la vie

Στο μυαλό της σιωπή και τριγύρω της κρότοι

“Ήμουν, είμαι, θα είμαι”

“Ήμουν πέτρα ανατιναγμένη, ήμουν σιωπή εντοιχισμένη.

Καλοκαιρινά χαϊκού

Ψυχροί Επαγγελματίες

Οι μέρες της κυλούσαν μ’ έναν περίεργο αυτοματισμό.

Πυξίδα

Χάλασε η πυξίδα της
στα μέσα της διαδρομής

Ήθελε γαλήνη μα όλοι τον φοβόταν

Ήρεμος κρατιόταν
σταθερός στεκόταν
απέναντι στη φύση
Ο κόκκινος ανθός

Το χέρι που σβήνει το κερί

Πολλά θα μπορούσα να πω για τα χέρια σου
Από αυτά ξεκινά η κάθε ενέργειά σου

Εξομολογήσεις ενός δορυφόρου

Δεν γυρίζει όλη μου η ζωή γύρω από εσένα

Σε κίνηση

Αμέτρητες εντολές ξεκινούν απ’ το εγκέφαλό σου,

Θα σου πω στο αυτί

Μην το πεις, άμα στο πω

Σκοτεινός κύκνος

Παράξενα πλάσματα οι κύκνοι…

Συνέχισε να τραγουδάς

Ενθουσιάστηκα όταν βρήκα αυτήν την φωτογραφία. Την τράβηξα πολύ παλιά.

Η θλίψη του Δεκέμβρη

Ο καιρός είναι κακή επιρροή
για τους συναισθηματικά ελλιπείς

Θηριοτροφείο

Οικεία γκροτέσκα
σκιαγραφούν τα τείχη
του στόματός μου.

Πυγολαμπίδα

Θυμάμαι που ήσουν το κόσμημα της νύχτας και του πάθους,
μια πυγολαμπίδα

Έφυγε

Αφότου έφυγες, ζώα γέμισαν το σπίτι

Γαλάζιο καταφύγιο

Κλείδωσα τον χρόνο

Τα μάτια στο σκότος έστρεψα

Πως μούδιαζα εσένανε κοιτώντας
πώς να ξεχάσω

Βόλτα με ποδήλατο σε παρελθόντα χρόνο

Όταν ήμασταν παιδιά

Μαριονέτες στη δουλειά

Γεμίζοντας μια κούπα με ρουτίνα

Πρώτα καφέ
μετά ειδήσεις στο ίντερνετ

Αρρωστημένη ατμόσφαιρα

Νεκρά πουλιά πέφτουν από τον ουρανό

Αβάσταχτες σκέψεις στη βροχή

Συγκεντρώσου στον ήχο της βροχής…

Η ανατριχιαστική μας μελωδία

Σε προκαλώ: σήμερα το βράδυ
μη βυθιστείς αμέσως στη νιρβάνα σου